金寶書局網路書店

【本書簡介】
◎代理經銷 白象文化
◎ 全國第一套台灣原創台語寓言故事，予母語陪囡仔大漢。


【作者簡介】
◎蕭平治老師（Lahjih）於1941年出生，是彰化縣田中國小退休的資深教師，1991年接觸台語文之後，便全心投入台語的教學及台文創作，一路走來已經超過了30個年頭。期間除了出版《歡歡喜喜教台語》、《阿爸ê鹿角薰吹》、《台灣俗語鹹酸甜》及《Lah-jih身世kap親人》等作品外，更建構了「還我台灣鳥仔名」及「做田人博物館」這兩個重要的台文資料網。曾得過教育部「特殊優良教員賞」及台灣羅馬字協會「詹文聲教授台語薪傳賞」。
「台灣人需要有自己的寓言故事」、「應該為台灣囡仔而寫」，這是蕭平治老師有感於台灣的教育環境長期被中文故事書環繞的困境所抱持的信念，也是《Lahjih台語寓言畫本》背後重要的創作理念。因此，《Lahjih台語寓言畫本》可以說是蕭平治老師為台灣囡仔而寫的寓言故事，讓台灣囡仔有機會在台語建構的寓言世界當中，與台灣各種在地的人事物相遇，進一步感受台語寓言故事獨特的魅力。

【推薦序】
◎國立台灣文學館前館長　鄭邦鎮
這是一套為台灣兒童所寫的台語寓言，精煉的文字與在地的取材，展現出豐富的台灣圖像，更蘊藏深刻的台灣經驗與人生哲理，熱烈推薦。

台灣羅馬字協會創會會長　張復聚
蕭平治老師kā伊80年青春行--過ê腳跡，用流通全世界ê台灣字（白話字）kap原味ê台語寫作，適合學生、爸母kap阿公阿媽做伙來讀。傳承台灣母語文化，mā推廣台灣人ê寶貴智慧。

國立成功大學台灣文學系教授　蔣為文
Se-hong ū Í-sap, Tâi-oân ū Lahjih! Ná-chhiūⁿ Í-sap Gū-giân sī thong-lâng-chai ê miâ-chok, Lahjih Gū-giân mā sī Tâi-oân gín-á tha̍k bē siān ê keng-tián!
西方有伊索，台灣有Lahjih！如伊索寓言是眾人皆知的名著，Lahjih寓言則是台灣囡仔百讀不厭的經典寓言。

國立成功大學台灣文學系助理教授　陳慕真
Che sī chi̍t thò tha̍k tio̍h sim-sek, koh hō͘ lâng ū chin chē su-khó ê Tâi-gí tho̍k-pún, sī pôe-phōaⁿ gín-á ha̍k-sip Tâi-gí chin hó ê soán-te̍k!
這是1套讀tio̍h心適，koh予人有真濟思考ê台語讀本，是陪伴囡仔學習台語真好ê選擇！

台灣台語路理事長　董力玄
市面上白話字讀本誠少，這套又閣是以台灣生物、事物做主角創作ê寓言，讀--起來真趣味！

【作者序】
◎Lahjih（蕭平治）
台灣人需要有ka-tī ê寓言。1948年，進入學堂讀冊kàu初中chhut-gia̍p，m̄-bat啥物是寓言、童話。Ē bat一寡這款囡仔古，大概是ùi教科書紹介hām老師講古hō͘阮聽。Āu--lâi做老師才bat hām學生看〈烏鴉lim水〉、〈龜兔走相逐〉、〈狗hām水雞〉、〈金斧頭銀斧頭〉、〈狐狸hām葡萄〉、〈北風hām日頭〉chia ê中國話故事，sui-bóng感覺笑詼笑詼，pēng bô引起gōa-chē趣味。
咱看chit-má冊局kah教科書ê寓言故事，lóng-sī中文譯本hām少少台語譯本，欠缺台灣主體創作ê寓言。想講咱mā ē-sái kō͘台語寫咱在地寓言hō͘囡仔看，咱用國內野獸、鳥隻、thâng-thōa、菜蔬、花草chò主角，chò配角，經過鋪排描寫，表達俗語、人情世事、人倫道德，m̄-nā學台語，koh ē-tàng認捌在地生態，eng-kai值得咱來實現。
Kō͘想--ê bô效，kui-khì開始寫，Lahjih ê台語純正、台語文mā ē寫，koh有網路Google chhōe資料，to̍h án-ne一篇一攕，一直puh--出來。Tah tī Facebook有人o-ló，koh有雜誌來邀稿、網站boeh連載，to̍h án-ne年外lia̍p-chek 200 gōa篇。Tī chia特別感謝好朋友陳坤明老師ūi chia ê寓言畫插圖，幫贊理解含意，hō͘版面súi-khoán美觀。Taⁿ這套寓言畫本精選其中ê 64篇boeh來出版，tû-liáu歡喜，mā向望ta̍k-ke讀tio̍h ē佮意。

【目錄】
◎
第1冊
1 Lāi-hio̍h, o͘-chhiu hām o͘-a ê oàn-thàn
2 Khóng-chhiok chhiò chheⁿ-tî-á
3 Káu-á hām niau-á ōaⁿ chia̍h-mi̍h
4 Pû-á hām khó͘-koe lám leh háu
5 Khok-im-ki khêng-hun lat-pah
6 Niáu-chhí-á piáu-ián kiâⁿ-lō͘
7 Khó͘-lēng-á hām khó͘-lēng-kū
8 Soaⁿ-ti him-siān ka-ti
9 Sio-phah ke-á hèng sio-phah
10 Sam-á put-boán soaⁿ-tōa-lâng
11 Lò-hē-á thán-hoâiⁿ kiâⁿ
12 Hoe-bî-á tn̄g tio̍h hôa-ke
13 Chhiú-pió hām chí-lâm-chiam
14 Pì-sù ê thô͘-tāu
15 Chiuⁿ-chî hām chúi-ke
16 O͘-thâu-khok-á
Khòaⁿ tô͘ bat jī
Khiuⁿ-kháu tùi-chiàu

第2冊
1 Kâu-san-á pài-thok ku kiù-miā
2 Pe̍h-thâu-khok-á lâi chò-siū
3 Ó͘ siang-phàu-khang ê tō͘-kâu
4 Hòⁿ-hiân gō͘ tāi-sū
5 Káu-á thau-chia̍h hî-á
6 Ti-tu poaⁿ lâi tòa Jîn-ke-chhù
7 Chiáu-bāng ê bāng-ba̍k
8 “Ke-kang chhōa ke-á-kiáⁿ, ke-bó kiò lâng cheng-sîn”
9 Hái-ang kéⁿ tio̍h hî-á-chhì
10 Gû-sái-ku khioh gû-sái
11 Chháu-bóe-á-chôa lia̍h lāu chúi-ke-kó͘
12 Soaⁿ-ti thau chia̍h phun
13 Hî-eng lia̍h pah-pō͘-chôa
14 Chhùi ta ê tn̂g-bóe-soaⁿ-niû
15 O̍h hiân-á
16 Ku hām mî-iûⁿ
Khòaⁿ tô͘ bat jī
Khiuⁿ-kháu tùi-chiàu

第3冊
1 Tâi-oân-khián ū-kàu khiáu
2 Siān-hî tn̄g tio̍h hî-kô
3 Khiáu-khì ê chhân-kap-á
4 Niau-á chhiáⁿ niáu-chhí
5 Hún-chiáu-eng chio âng-eng hām n̂g-eng hui-hêng
6 Pit-lô-bâ-á chhōe chia̍h-mi̍h
7 Niáu-chhí o̍h chiáu-á háu
8 Peh-thâu-khok-á kau-pôe chhek-chiáu-á
9 Hó͘-thâu-phang
10 Lia̍h-chiáu-lâng nê chiáu-á-bāng
11 Gōa-lâi ka-lēng chhiúⁿ peh-lêng-si ê tē-pôaⁿ
12 O͘-a kau-pôe lāi-hio̍h
13 Niau-á kā niáu-chhí chò goe̍h-lāi
14 Tn̄g tio̍h pián-sian-á
15 Tiò-hî-ang ê kúi-kè
16 Tio̍h-tiàu ê pan-kah
Khòaⁿ tô͘ bat jī
Khiuⁿ-kháu tùi-chiàu

第4冊
1 O͘-chhiu hām soaⁿ-o͘-chhiu kāng chi̍t ke
2 Tâi-oân-khián hām chú-lâng
3 Giâ-kang-kū cheⁿ beh chò tōa
4 Pe̍h-thâu-khok-á sahⁿ tio̍h o͘-thâu-khok-á
5 O͘-chhiu khiâ chúi-gû
6 Khòaⁿ lâng sio-phah hoah i-o
7 Hó͘-thâu-phang khí-mo͘ bái
8 Chúi-ke khoe chiuⁿ-chî
9 Thô͘-chúi-sai tn̄g tio̍h chúi-tiān sai-hū
10 Chiàⁿ-kha khêng-hun tò-kha
11 Káu-á khêng-hun niau-á keⁿ-tǹg khah hó
12 Bô táⁿ ê niáu-chhí hām ka-choa̍h
13 Sio-phah-ke-á hām lâng
14 Koán-á-chî hām han-chî sio-po
15 Kha koh-iūⁿ
16 Hôa-ke kap o͘-thī-ke
Khòaⁿ tô͘ bat jī
Khiuⁿ-kháu tùi-chiàu


【內容試讀】
◎
1-04. Pû-á hām khó͘-koe lám leh háu
Chhài-hn̂g chhài-se móa-móa-sī, m̄-chai án-chóaⁿ, pû-á hām khó͘-koe lám leh háu. Khó͘-koe kóng:“Ná ē chiah-nī soe, m̄ kā lán o-ló to̍h chún soah, kiàn-pái in nā iu-thâu-kat-bīn bô hoaⁿ-hí, to̍h khoe lán tú-siàu. Siáⁿ-mi̍h pû-á-bīn, khó͘-koe-bīn, lín leh khó-liân-tāi, hām goán siáⁿ tī-tāi?”
Pû-á kóng:“To̍h-sī meh, in lâng siōng gâu kā lâng keng-thé, siōng gâu kā lâng chhiò soe. Ka-tī soe, soah kóng chèng pû-á seⁿ chhài-koe.” Khó͘-koe kóng:“Tio̍h mā kóng, m̄-tio̍h mā kōaⁿ leh sōe, o͘-pe̍h kóng o͘-pe̍h ōe, lán siōng hó mài chhap--in.”

O̍h tio̍h siáⁿ-mi̍h: Bô lí-sèng ê phoe-phêng, mài chhap--i.

2-03. Ó͘ siang-phàu-khang ê tō͘-kâu
Gō͘ la̍k chiah tō͘-kâu tàu-tīn tòa chò-hóe, ta̍k ê ó͘ chi̍t kâi khang. Ji̍t--sî bih khang lāi, mê--sî chhut-lâi thó-chia̍h. Ū-ê ó͘ chin-chhim, ū-ê ó͘ khah chhián, kî-tiong chi̍t chiah khah kut-la̍t, ó͘ siang-phàu-khang. Ta̍k-ke lóng chhiò i liáu gōng la̍t bô-chhái-kang, i chhiò-chhiò kóng án-ne khah an-choân, ta̍k-ke iû-goân chhiò i gōng-tōa-tai.
Ū chi̍t kang, nn̄g ê gín-á kōaⁿ-chúi lâi koàn tō͘-kâu. Tō͘-kâu hō͘ chúi im kàu bē chhoán-khùi, chi̍t chiah chi̍t chiah pê chhut khang-kháu, hō͘ gín-á lia̍h khí-lâi lok tī koàn-á lāi. Kan-na hit-chiah kut-la̍t ó͘ siang-phàu-khang ê tō͘-kâu, soan tùi lēng-gōa hit khang chhoán-khùi, chiah bô hō͘ gín-á lia̍h--tio̍h.

O̍h tio̍h siáⁿ-mi̍h: Thê-chá chún-pī, tiuⁿ-tî bô si̍h-pún.

3- 07. Niáu-chhí o̍h chiáu-á háu
Chhù-lāi hit chiah niau-á chiok gâu lia̍h niáu-chhí, niáu-chhí chiâⁿ ut-chut bô-nāi, m̄-chai án-chóaⁿ chiah hó.
Hó-ka-chài, ū chi̍t chiah chiâⁿ khiáu-khì ê niáu-chhí jīn-chin o̍h chiáu-á háu, o̍h kàu chiok chhin-chhiūⁿ.
Chū án-ne, piān-nā niau-á chhut-hiān, khiáu-khì ê niáu-chhí to̍h o̍h chiáu-á siaⁿ chiuh-chiuh háu. Hit chiah niau-á thiaⁿ tio̍h chiáu-á siaⁿ, sûi-sî thâu taⁿ-taⁿ, sì-kè khòaⁿ sì-kè chhōe. Niáu-chhí-á thiau-kang cháu chhut mn̂g-kha-kháu, niau-á thiaⁿ tio̍h chiáu-á siaⁿ tī gōa-kháu, to̍h chông chhut mn̂g-kháu khì lia̍h chiáu-á.
Chhù-lāi bô niau, niáu-chhí ún-sim chhōe chia̍h, bián kiaⁿ-hiâⁿ.

O̍h tio̍h siáⁿ-mi̍h: Ke o̍h chi̍t hāng ki-su̍t, ke chi̍t hāng seng-chûn lêng-le̍k.

4-03. Giâ-kang-kū cheⁿ beh chò tōa
Giâ-kang-kū sè-chiah bóng sè-chiah, m̄-koh i ê kha pí giâ-kang khah chē. Ū lâng kā i hō-miâ “hóe-chhia thâng,” koh chheng-ho͘ i “giâ-kang-kū.” Só͘-pái, i to̍h kiò giâ-kang tio̍h-ài kiò i a-kū, chiah ū tōa-sè.
Giâ-kang bē giàn kā kiò, kā giâ-kang-kū kóng: “Góa seⁿ-chò pí lí khah tōa-chiah, lí kiò góa tōa-hiaⁿ m̄-chiah tio̍h.”
Giâ-kang-kū hong-sîn i ê miâ-siaⁿ kóng: “Lâng lóng chheng-ho͘ góa sī giâ-kang-kū, góa sī giâ-kang ê a-kū.”
Giâ-kang kóng: “Mài o͘-pe̍h khan-chhin-ín-chhek, lán bô chhin-chiâⁿ koan-hē, góa chheng-ho͘ lí giâ-kang-kū, lí kiò góa giâ-kang, án-ne kám m̄-sī chin hó-sè leh?”

O̍h tio̍h siáⁿ-mih: Lí sī lí, góa sī góa, chò ka-tī. Hō͘-siong chun-tiōng, bô sio-phiⁿ.

蕭平治老師(Lahjih) 　　蕭平治老師(Lahjih)於1941年出生,是彰化縣田中國小退休的資深教師,1991年接觸台語文之後,便全心投入台語的教學及台文創作,一路走來已經超過了30個年頭。期間除了出版《歡歡喜喜教台語》、《阿爸ê鹿角薰吹》、《台灣俗語鹹酸甜》及《Lah-jih身世kap親人》等作品外,更建構了「還我台灣鳥仔名」及「做田人博物館」這兩個重要的台文資料網。曾得過教育部「特殊優良教員賞」及台灣羅馬字協會「詹文聲教授台語薪傳賞」。 　　「台灣人需要有自己的寓言故事」、「應該為台灣囡仔而寫」,這是蕭平治老師有感於台灣的教育環境長期被中文故事書環繞的困境所抱持的信念,也是《Lahjih台語寓言畫本》背後重要的創作理念。因此,《Lahjih台語寓言畫本》可以說是蕭平治老師為台灣囡仔而寫的寓言故事,讓台灣囡仔有機會在台語建構的寓言世界當中,與台灣各種在地的人事物相遇,進一步感受台語寓言故事獨特的魅力。